طوطی گرین چیک مولد

طوطی گونه سبز یا گرین چیک یکی از انواع طوطی سانان است که اخیرا بسیار مورد توجه بوده. یکی از دلایل محبوبیت گرین چیک ها هم بازی شدن آنها با صاحبان خود است. گرین چیک ها با جنب و جوش و فعالیت خود همواره دوست دارند با صاحب خود مشغول بازی و سرگرمی باشند. یکی از مسائل مهم در نگهداری از این طوطی ها برنامه ی ورزشی آنها است. این پرندگان معمولا در زیستگاه طبیعی خود روزانه چندین کیلومتر پرواز می کنند. برای حفظ سلامت و شادابی طوطی گرین چیک خود سعی کنید روزانه چند ساعت طوطی را از قفس بیرون بیاورید و امکان پرواز را در اختیار او بگذارید.

طوطی شیطان

طوطی شیطان (Devil’s Parrot) با نام علمی Psittrichas fulgidus هم چنین با عنوان طوطی Pesquet ، طوطی Vulturine نیز شناخته شده است که تنها عضو جنس خودش می باشد . طوطی شیطان بومی جنگل ها وتپه های حاره ای مونتانه واقع در گینه نو می باشد.

طوطی شیطان یک طوطی نسبتا بزرگ به طول حدود ۴۶ سانتی متر می باشد و وزن تقریبی آن ۶۸۰ -۸۰۰ گرم می باشد. عموما دارای پرهایی به رنگ سیاه می باشد و در ناحیه ی قفسه ی سینه دارای حالت پوسته پوسته ی مایل به خاکستری می باشد ، هم چنین پرها در ناحیه ی شکم کاملا قرمز رنگ می باشند. نرها دارای یک نقطه ی قرمز در پشت چشم می باشند که این حالت در ماده های بالغ دیده نمی شود. در مقایسه با بسیاری از طوطی های دیگر طوطی شیطان دارای سر کوچکی می باشد .

طوطی شیطان یک نوع رژیم غذایی کاملا تخصصی دارد که به طور انحصاری از چند گونه ی خاص از انجیر تغذیه می نماید ، هم چنین گل و شهد نیز در رژیم غذایی آن گزارش شده است. محل زندگی طوطی شیطان به طور طبیعی در میان گیاهان خودرو می باشد اما لانه را درون حفره ای در درخت ایجاد می کند که معمولا دو تخم می گذارد . به طور معمول به صورت جفت و یا در گروه هایی تا ۲۰ نفر زندگی می کنند و دارای پروازهایی کوتاه و متناوب هستند.

طوطی شانه زیتونی

طوطی شانه زیتونی (Olive-shouldered Parrot) با نام علمی Aprosmictus jonquillaceus هم چنین با عنوان طوطی Jonquil یا طوطی نسترن نیز مشهور می باشد . طوطی شانه زیتونی در جنگل ها ، دشت ها و هم چنین جنگل های خالی از درخت و جنگل های اقاقیا در شرق تیمور و جزایر اندونزی ، تیمور غرب و روتی رایج می باشد . اما به طور بالقوه طوطی شانه زیتونی به خاطر از دست دادن زیستگاه ها در معرض خطر انقراض می باشد و این یک تهدید جدی برای آن به حساب می آید ، به طوری که طی سال های ۱۹۸۱-۱۹۸۵ تعداد ۱۳۴۳ عدد از طوطی شانه زیتونی به دلیل تخریب زیستگاه از بین رفته اند . جنس نر و ماده هر دو شبیه به یکدیگر هستند و در عین حال طوطی شانه زیتونی از نظر ظاهری بسیار شبیه به جنس ماده طوطی بال قرمز نیز می باشد . تنها تفاوت جنس نر و ماده در طوطی شانه زیتونی در این است که جنس ماده فاقد الگوی قرمز رنگ روی بال و الگوی آبی رنگ در پشت بدن می باشد که جنس نر دارای این رنگ ها می باشد. هم چنین اولین بار طوطی شانه زیتونی به صورت رسمی توسط Monroe در سال ۱۹۹۰ در کتاب توزیع و طبقه بندی پرندگان جهان معرفی گردید.

شاه طوطی

شاه طوطی یک نوع طوطی سبز رنگ با جثه ای نسبتا درشت در میان طوطی ها می باشد که اغلب با عنوان پاراکیت اسکندر نیز مشهور می باشد ، از نظر ظاهری شاه طوطی بسیار شبیه به طوطی ملنگو می باشد و تنها راه تشخیص ظاهری آن جثه ی درشت شاه طوطی می باشد. بسیاری از صاحب نظران اعتقاد دارند که شاه طوطی عمری طولانی دارد و حتی تا ۴۰ سال را نیز برای یک شاه طوطی تخمین زده اند. هم چنین قابل ذکر است که شاه طوطی نر از قدرت سخن گویی بهتری نسبت به شاه طوطی ماده برخوردار است و افرادی که علاوه بر زیبایی به سخن گویی بیشتر شاه طوطی توجه دارند بهتر است که شاه طوطی نر خریداری نمایند.

قرقاول طلایی

قرقاول طلایی (Golden pheasant) با نام علمی Chrysolophus pictus هم چنین با عنوان قرقاول چینی نیز مشهور می باشد که از خانواده ی Galliformes در گروه ماکیان می باشد که پرنده ای دانه خوار است . قرقاول طلایی بومی جنگل ها و مناطق کوهستانی چین می باشد اما جمعیت های وحشی این پرنده در انگلستان و سایر نقاط دنیا نیز مشاهده شده است. در انگلستان آنها ممکن است در شرق آنجلینا در جنگل های انبوه دیده شوند.

طول بدن قرقاول طلایی به طور متوسط ۹۰-۱۰۵ سانتی متر می باشد که دم  دو سوم طول بدن را در بر می گیرد. این قرقاول دارای تاج طلایی و بدنی به رنگ قرمز روشن تا نارنجی می باشد . هم چنین این قرقاول در کناره های گوش به سمت سینه دارای فن نارنجی و سیاه رنگ بسیار زیبایی می باشد . هم چنین چشم قرقاول طلایی به رنگ زرد می باشد.

نرها دارای نوک قرمز رنگ و  در دو طرف گردن به رنگ قهوه ای مایل به زرد می باشند .هم چنین در قسمت بالای کمر به رنگ سبز دیده می شوند. ماده ها دارای بال و پر قهوه ای خال دار هستند.

قرقاول طلایی به طور طبیعی از انواع دانه ها ، برگ ها و بی مهرگان تغذیه می کند. قرقاول طلایی معمولا ۸-۱۲ تخم می گذارد و پس از ۲۲-۲۳ روز تخم ها تبدیل به جوجه می شوند.

 

کاکادو سفید

کاکادو سفید (White Cockatoo) با نام علمی Cacatua alba هم چنین با عنوان کاکادو چتری نیز شناخته شده است. کاکادو سفید بومی جنگل های استوایی در جزایر اندونزی می باشد و دارای یک تاج بسیار بزرگ است که به راحتی به شکل نیم دایره در بالای سر گسترده می گردد و شبیه به چتر می باشد. سطح زیرین بال ها و دم به رنگ زرد- لیمویی دیده می شود که هنگام پرواز به خوبی قابل مشاهده است. کاکادو سفید بسیار شبیه به کاکادو تاج زرد و سایر کاکادوها می باشد که نرگ تاج آنها به جای سفید زرد ، نارنجی و یا صورتی می باشد.

کاکادو سفید اولین بار توسط در سال ۱۷۷۶ توسط جانور شناس آلمانی فیلیپ لودویگ توصیف گردید و به خاطر رنگ سفید بدن کلمه لاتین alba برای توصیف آن به کار گرفته شد.

طول بدن کاکادو سفید ۴۶ سانتی متر است و وزن آن حدود ۴۰۰ گرم برای ماده و ۸۰۰ گرم برای نرها  می باشد . نرها دارای یک تاج گسترده و منقاری بزرگ تر از ماده ها می باشند. چشم ها قهوه ای یا سیاه و سفید می باشد و منقار خاکستری تیره می باشد.

رژیم غذایی کاکادو سفید در طبیعت شامل انواع توت ها ، دانه ها ، آجیل ،میوه و ریشه می باشد. گاهی نیز از حشرات و لارو حشرات نیز تغذیه می نمایند.

کاکادو سفید معمولا ۲ تخم می گذارد که پس از ۲۸ روز تخم ها تبدیل به جوجه می شوند و پس از ۸۴ روز جوجه ها قادر به ترک لانه هستند و بولغ جنسی در سن ۳-۴ سالگی اتفاق می افتد.

آمار جالب در مورد طوطی ها

طوطی ها پرندگانی زیبا ، رنگارنگ و هوشمند ، بومی کشورهای نیمکره ی جنوبی می باشند . به طور کلی بیش از ۳۰۰ گونه طوطی با تنوع در رنگ و اندازه وجود دارد. آنها همگی به عنوان حیوان خانگی مشترک هستند چرا که از پرهایی درخشان و توانایی تولید صدا برخوردارند و برخی از طوطی توانایی تقلید صدای انسان را نیز دارند.

ماکائو ،طوطی آمازون ، پاراکیت ، ککاتیل ، کاکادو  محبوب ترین طوطی های خانگی هستند . به طور کلی طول بدن طوطی ها از ۸٫۷ سانتی متر تا ۱۰۰ سانتی متر می باشد و آنها همه چیز خوارند و انواع میوه ها ، دانه ها ، آجیل و حتی حشرات را می خورند و طول عمر آنها در طبیعت تا ۸۰ سال نیز گزارش شده است.

همه ی طوطی ها zygodactyls هستند به این معنی که ۴ انگشت در هر پا دارند که دوتا رو به جلو و دو عدد روی به عقب قرار می گیرند. هم چنین آنها منقار خمیده ی قوی و پنجه های تیز برای صعود کردن و روی شاخه ها قرار گرفتن دارند.

بیشتر طوطی ها پرندگانی اجتماعی هستند که در گله زندگی می کنند و از طریق ایجاد یک سری صداها با یکدیگر ارتباط برقرار می نمایند. در حالی که برخی از طوطی ها مرتبا لانه سازی می کنند اغلب طوطی ها لانه ی خود را در تنه ی درختان ، حفرات سنگ ها و حتی تونل های زمینی قرار می دهند.

آرا سنبله

آرا سنبله (Hyacinth Macaw) یا ماکائو سنبله با نام علمی Anodorhynchus hyacinthinus یک طوطی بزرگ بومی شرق و مرکز آمریکای جنوبی می باشد. طول بدن آرا سنبله حدود ۱۰۰ سانتی متر است که تقریبا از تمام سایر طوطی سانان بزرگ تر می باشد هر چند که کاکاپو در نیوزلند با میانگین وزنی ۳٫۵ کیلو گرم سنگین تر از آرا سنبله می باشد اما آرا سنبله بیشترین طول را در میان طوطی سانان دارد. آرا سنبله به دلیل تخریب زیستگاه و از دست دادن محل زندگی در لیست گونه های در معرض خطر انقراض قرار گرفته است.

آرا سنبله با طول ۱۰۰ سانتی متری خود دارای وزنی حدود ۱٫۲-۱٫۷ کیلوگرم می باشد و دارای دم بلند و بسیار تیزی می باشد ، پرهای آن کاملا آبی رنگ است که پرهای بال آبی تیره تری نسبت به پرهای بدن می باشند. هم چنین دارای یک منقار سیاه رنگ به شکل منحنی می باشد که هم چنین دارای یک پوست لخت آویخته در سمت راست و چپ منقار می باشد و پوستی مشابه این پوست زرد رنگ اطراف چشم را نیز دربرگفته است. جنس نر و ماده در ظاهر دارای یک شکل کاملا مشابه هستند.

رژیم غذایی آرا سنبله اغلب از آجیل تشکیل می گردد و دارای منقاری بسیار قوی برای خرد کردن آجیل و حتی نارگیل دارد.

۹۰% از لانه های آرا سنبله درون حفره هایی درون درختان ساخته می شود ، لانه ها در درختانی با عمر ۶۰ سال و بالاتر ساخته می شود و اغلب برای این درختان رقابت می کنند. معمولا ۱-۲ تخم می گذارد که جوجه ی دوم چند روز پس از جوجه ی اول از تخم خارج می گرددو جوجه های ۱۱۰ روزه پردار می گردند و تا ۶ ماه جوجه ها به والدین وابسته هستند و پس از این سن آنها قادر به ترک لانه هستند و در سن ۷ سالگی به بلوغ می رسند.

مشکلات جیغ و سر و صدا در طوطی سانان

جیغ کشیدن یک مشکل رایج در طوطی سانان است. چندین تکنیک برای کنترل یا توقف این رفتار وجود دارد.

بعضی از صداهایی که طبیعی هستند

طوطی ها حیواناتی پر سرو صدا هستند و زمانی که با پرندگان دیگر (در حیات وحش با گروه خود) در ارتباط هستند باید صدایشان را بلند کنند تا شنیده شوند.
چه در حیات وحش باشند و چه در یک خانواده ی انسانی باشند آنها صداهای مخربی را در طول روز تولید میکنند. زمان برخی ازین صداهای خاص در طول روز به ۲۰ دقیقه می انجامد.
طوطیان وحشی با تلفظ صداهای خاص برای هشدار دادن به دیگران در مواقع خطر استفاده میکنند. اگر یک جوجه هم احساس ترس بکند همین صدا را انجام میدهد.
در حیات وحش آنهایی که گروه خود را گم کرده اند هم همین صداها را انجام میدهند تا راه را پیدا کنند و زمانی که گروه جواب بدهد طوطی صداهای کوتاه همراه با مکث انجام میدهد به این معنی که “شما آنجایین؟”
صداهایی که شبیه به خصوصیات بالا باشد برای ارتباط برقرار کردن است و حالت نرمال دارد. اگر طوطی برای زمانی طولانی صدای یک آوایی را تولید کند این صدا نرمال نیست و باید به دنبال مشکل گشت به این معنی که او خوشحال نیت یا از در آن جمع بودن احساس رضایت نمیکند.

دلایل صداهای بیش از اندازه بلند
اینگونه صداها بیشتر در طوطیان ناراحت دیده میشود که بیشتر اوقات به دلیل استرس است کخ شامل این موارد میشود:
۱-مریضی که شامل مشکلات تغذیه ای میشود که در اثر یک رژیم غذایی ناکافی و ضعیف به وجود می آید.
۲-تغییر در اعضای خانواده مثل:اضافه شدن عضوی جدید به خانواده(ممکن است این عضو جدید را دوست نداشته باشد) و یا از دست دادن عضوی از خانواده(ممکن است به آن عضو خانواده علاقه داشته باشد و با از دست دادنش او افسردگی پیدا کند).
۳-تنهایی یا بی حوصلگی که در اثر تغییر دادن برنامه ی روتین زنئگی پرنده ایجاد شود.
۴-تغییر محیط زنگی پرنده مثل عوض کردن خانه یا تغییر جای قفس او و یا تغییر دکوراسیون خانه.
۵-ترس که باعث میشود یک پرنده ی خانگی مثل پرندگان در حیات وحش جیغ بزند.
۶-حسودی که ممکن است در اثر آمدن حیوان خانگی دیگر باشد یا اهمیت دادن به یک عضو خانواده ایجاد شود.
۷-خواب ناکافی که در اثر جای بد قفس یا صداهای محیطی مثل تلویزیون یا رادیو یا نور و یا حرکت افراد خانه ایجاد شود.

کاهش دادن صداهای نا به هنجار

به یاد داشته باشید که یک سری از جیغ ها و صداها برای طوطی ها نرمال است و هدف شما از کاهش دادن صداها نباید همه ی صداهای طوطی باشد فقط صداهایی که به حد غیر قابل تحمل می رسند که این عمل صبر مستمر و کافی بین تمام اعضای خانواده می طلبد.
با این مرحله شروع می کنیم که تمام احتیاجات طوطی را بر آورده کنیم و رتبه بندی مقامی را دوباره سازی کنید به این معنا که به طوطی بفهمانید شما در رتبه ی بالاتر هستید. یک دفترچه برای جیغ طوطی فراهم کنید که تمتم قسمت ها و تمام اطلاعات راجع به جیغ کشیدنش را ثبت کنید یعنی یادداشت کنید که چه حرکتی باعث این جیغ شد یا در آن لحظه چه اتفاقی افتاد طوطی چه چیزی را دید یا افراد خانه قبل و بعد و در حین جیغ زدن او چه کاری انجام دادند. به وسیله ی این روش دلیل جیغ کشیدن و تعریفی برای آن پیدا می کنید.

دو سوال اساسی در این رابطه پیش می آید”وقتی طوطی ام جیغ میکشد چه کار کنم؟” ” وقتی طوطی ام خوب رفتار میکند چه کار کنم؟”
وقتی طوطی شما جیغ میزند و بی ادبی میکند شما نباید به او توجه کنید و این کارش را با دادن جایزه قطع کنید در غیر اینصورت بدتر میشود.
بعضی از طوطی ها برای احتیاج به محبت یا پاداش جیغ میکشند در این زمان زدن خود طوطی یا زدن قفس او یا تنها گذاشتنش و یا آب پاشیدن به او و یا منع کردنش از غذا خوردن بی نتیجه است و فقط استرس او را بالاتر میبرد و حتی جیغ های وحشتناک تری هم میکشد یا اینکه شروع به پرکنی میکند.
بهترین راه برای بهتر شدن رفتار طوطی این است که وقتی رفتار خوبی انجام میدهد به او جایزه بدهید مثل یک اسباب بازی یا یک غذا به اینصورت به او میفهمانید که این جایزه برای رفتار خوبی است که انجام داده است. هرگز زمانی که طوطی رفتار بدی دارد و شما سعی در بهتر کردن رفتارش دارید به او رشوه ندهید.(مثلا زمانی که جیغ میکشد به او جایزه ندهید).
اگر طوطی یک رفتار بد را در شرایط خاص انجام داد این مهم است که شما تعیین کنید چه چیزی از او میخواهید که به جای آن رفتار بد انجام دهد. به این ترتیب شما به طوطی اتان آموزش میدهید که یک رفتار بد را به یک رفتار رضایت بخش تبدیل کند. مثلا:به جای جیغ کشیدن به او یاد دهید که صحبت کند و وقتی صحبت کرد به او جایزه بدهید.
بعضی از کارشناسان میگویند که اگر طوطی همچنان به جیغ کشیدن ادامه داد ظاهر پرنده را بد جلوه دهید یعنی روی قفسش را بپوشانید یا اتاق را ترک کنید و وقتی که رفتار بد را تمام کرد چیزها را به حالت اولیه برگردانید بعضی دیگر از کارشناسان میگویند که این روش رفتار بد طوطی را بدتر میکند مخصوصا وقتی جیغ پرنده به خاطر ترس باشد. به همین دلیل است که یادگیری انواع رفتار طوطی بسیار مهم است.
اگر که جیغ کشیدن طوطی به خاطر تنهایی باشد شما باید به فکر ره حل دیگری باشید اگر شما چاره ای ندارید و مجبورید او را تنها بگذارید و نمیتوانید به او توجه کافی داشته باشد یک راه موثر این است که یک طوطی دیگر بخرید تا با هم ارتباط برقرار کنند این طوطی دوم لزوما نباید جفت طوطی اول باشد یا با هم در یک قفس باشند حتیمیتوانند در قفس های جداگانه باشند اما قبل از خرید به این نکته توجه کنید که آیا میتوانید از پس هر جفت آنها بر بیایید ؟ آیا میتوانید عدالت را میانشان رعایت کنید؟ اگر نمیتوانید بهتر است اورا به کس دیگری بسپارید تا نحوه ی زندگی اتان را تغییر دهید تا آماده ی نگهداری یک حیوان خانگی بشود.
برای بسیاری از پرندگان یک خروجی جایگزین انرژی باید فراهم شود مثل:بازی کردن حمام کردن بردن آن با خود به بیرون یا روشن گذاشتن تلویزیون برای او اما هرگز یک مستند حیوانی برای او نگذارید زیرا بسیاری از ترس ها از دیدن این مستند های حیوانی پدید می آید.
یک کتاب بلا استفاده ی قدیمی یا یک شاخه و برگ درختی که برایش سمی نیست یا یک لیوان کاغذی میتوتنند اسباب بازیهای خوبی باشند که هم میتواند با آنها بازی کند و هم خرابشان کند.
استفاده از اسباب بازیهایی که جاهای مخفی دارند که بتوانید غذا را برایشان در آن جای مخفی قرار دهید میتواند اسباب بازی خوبی باشد زیرا برای خوردن غذا تلاش میکند.

پیشگیری

برنامه ی آموزشی طوطی باید از روز اولی که به خانه آورده میشود انجام شود. طوطی به حالات چهره و تمجید کلامی پاسخ میدهد. این نوع روش تقویتی آموزشی باید هنگامی استفاده شود که پاسخ مناسب به پرنده داده میشود و عدم پاسخ برای پاسخ نادرستش داده میشود. هیچ خشونت و هیچ دعوایی نباید در برنامه ی تربیتی طوطی باشد. این برنامه ی درسی باید روزانه رعایت شود تا زمانی که طوطی پاسخ های دلخواه را بدهد. هنگامی که دستورها را دنبال میکند آموزش را قطع کنید اما همچنان به دستور دادن ادامه دهید.
به یاد داشته باشید که طوطی ها از جیغ کشیدن برای هشدار دادن و یا برای پیدا کردن گروه خود وقتی از آنها جدا افتاده اند استفاده می کنند.
اکثر اوقات میتوان از شروع جیغ کشیدن از آن جلوگیری کرد. به سادگی وقتی که صدا کرد به او پاسخ دهید و اجازه بدهید که طوطی بداند هنگامی که شما ترکش میکنید و هنگامی که برمیگردید.

نتیجه گیری

جیغ کشیدن یک رفتار عادی در طوطی است که فقط میتوان آنرا کم کرد و این امر زمان بسیار طولانی می طلبد و همچنین راهنمایی گرفتن از کارشناسان
اما اگر اجازه دهید آنها در خانه باشند یعنی به آنها ارزش داده اید.

کاکادو تاج لیمویی

کاکادو تاج لیمویی (Citron-crested Cockatoo) با نام علمی Cacatua sulphurea citrinocristata یک کاکادو در ابعاد متوسط می باشد که دارای یک تاج لیمویی رنگ و یک نوک خاکستری تیره می باشد و یک الگوی نارنجی رنگ در اطراف چشم نیز دارند ، هم چنین دارای پاها و ناخن های بسیار قوی می باشند. رنگ چشم ها در کاکادو تاج لیمویی می تواند قهوه ای روشن ، قهوه ای تیره و یا مشکی باشد. جنس نر و ماده در کاکادو تاج لیمویی دارای ظاهری کاملا مشابه می باشند.

 کاکادو تاج لیمویی کوچک ترین کاکادو از زیر گونه ی کاکادوهای تاج زرد می باشد که بومی جزایر Sumba در اندونزی می باشد. رژیم غذایی کاکادو تاج لیمویی شامل انواع دانه ها ، جوانه ها ، میوه ها ، آجیل و انواع گیاهان علفی می باشد.

جمعیت کاکادو تاج لیمویی به دلیل شکار بی رویه در لیست گونه های در خطر انقراض قرار گرفته و جمعیت آن در سال ۱۹۹۳ در جزایر Sumba حدود ۲۰۰۰ نفر گزارش شده است.

از نظر رفتاری کاکادو تاج لیمویی یک طوطی خوش مشرب ، مهربان و یک حیوان خانگی مناسب است و به عنوان یک کاکادو پرنده ای پر سر و صدا نیست اما بسیار کنجکاو است. آنها به طور کلی پرندگانی آرام هستند اما یک صدایی شبیه به سوت یا بوق را به صورت یکنواخت تکرار می کنند.